„Sevilla tiene un color especial” – „Sewilla ma specjalny kolor” – śpiewali w finałowej scenie Jak zostać Baskiem Los del Río, po raz kolejny przypominając przebój powstały z okazji Wystawy Światowej EXPO w Sewilli w 1992 roku.
„Jaki piękny był polski pawilon” – wspominała Wystawę Merche w scenie w autobusie wjeżdżającym do zlanego deszczem Kraju Basków, gdzie jedynym źródłem światła były błyskawice przecinające czarne chmury, którymi spowite było niebo. Nic dziwnego, że Rafa wrócił do Sewilli, by w scenach otwierających Jak zostać Katalonką zafundować nam przejażdżkę po najważniejszych obiektach turystycznych miasta, a w dalszych – nieść na własnych ramionach rzeźbę Matki Boskiej Nadziei zwanej La Macarena – patronki torreadorów i pokazać niepowtarzalny sewilski Wielki Tydzień. Moc uroczystego czasu upamiętniającego ostatnie dni Chrystusa poczuli dużo wcześniej, bo w 1898 roku bracia Lumière, utrwalając na taśmie filmowej Wielki Tydzień w Sewilli. Od tego czasu, a więc od początków kina, stolica Andaluzji fascynowała i uwodziła filmowców.
Już w 1926 roku Alejandro Pérez Lugín umiejscowił w niej akcję niemego filmu Currito de la Cruz, zaś w 1962 do Sewilli zawitało Hollywood. David Lean przyjechał do stolicy Andaluzji, by zrealizować zdjęcia do Lawrence’a z Arabii.
Było to wydarzenie roku. Ekipa przyjechała do Hiszpanii prosto z Jordanii, gdzie sfilmowano prawie wszystkie sceny filmu dziejące się na pustyni. Po niezwykle ciężkich warunkach, jakie panowały na jordańskich piaskach, realizacja zdjęć w Sewilli była ulgą.
Reżyserowi towarzyszyło ponad 70 pracowników technicznych, zdjęcia w Sewilli trwały 4 miesiące, zaś cały okres zdjęciowy – niemal półtora roku! To były czasy! Kino robiono z rozmachem, nie szczędząc na nie środków i nie zmniejszając liczby dni zdjęciowych. Reżyser, producent – Sam Spiegel oraz aktorzy grający główne role w filmie, Alec Guiness, Anthony Quinn i Omar Sharif zostali zakwaterowani w najelegantszym hotelu w mieście, Alfonso XIII (tym samym, w którym zatrzyma się królowa Zofia, nie chcąc zawracać głowy swoją osobą jednej z bohaterek dziejącego się również w Sewilii filmu Carmina i amen). Dołączył do nich młody Peter O’Toole, który przyjął rolę po tym, jak odrzucił ją Marlon Brando, wybierając Tahiti i plan filmu Lewisa Milestone’a, Bunt na Bounty. Nie była to dobra decyzja – Bunt na Bounty nie zdobył żadnego Oscara, choć był nominowany to tego lauru w siedmiu kategoriach. Za to Lawrence’owi z Arabii przyznano siedem Nagród Akademii, w tym nagrodę za najlepszy film.
Wróćmy jednak do Sewilli. W scenach zbiorowych Lawrence’a z Arabii brały udział tysiące miejscowych statystów. Jedną z takich scen było przybycie Lawrence’a samochodem do kwatery angielskiego generała w Jerozolimie, co filmowano na Plaza América i przed wejściem do Muzeum Archeologicznego. Statyści, jak to często bywa na planie, demonstrowali lekkie znudzenie. Żeby ich ożywić, asystent reżysera, Pedro Vidal puścił pogłoskę, że w zbliżającym się samochodzie jest Antonio Ordóñez – podziwiany przez wszystkich toreador, a jak wiadomo, wspaniali toreadorzy to wielcy idole. Czy kłamstwo odniosło skutek? Niech Państwo ocenią sami.
Jeszcze w latach 60. w Sewilli zrobiono zdjęcia do Bitwy o Anglię w reżyserii Guya Hamiltona, a później m.in. do Mrocznego przedmiotu pożądania Luisa Buñuela, Carmen Vicentego Arandy, Samotnych Benita Zambrano czy filmu 1492: Wyprawa do raju Ridleya Scotta z Gerardem Depardieu i Sigourney Weaver.
Ridley Scott wrócił do Sewilli XXI wieku, by zrealizować sceny do Królestwa niebieskiego, a George Lucas kręcił tam Gwiezdne Wojny: Część II – Atak klonów. James Mangold zawiózł do Sewilli Toma Cruise’a i Cameron Diaz, którzy zagrali Wybuchową parę, a Larry Charles umieścił tam część akcji Dyktatora.
Jeśli chodzi o hiszpańskie produkcje XXI wieku, rodzinna Sewilla uwiodła m.in. Alberta Rodrigueza, reżysera Siedmiu dziewic i Operacji Expo, a także Manuela Martina Cuenkę, którego Autor dzieje się w stolicy Andaluzji – pokazujemy ten film podczas tegorocznego Tygodnia. W Autorze nie zabraknie emblematycznych miejsc Sewilli, jak Giralda, Złota Wieża, rzeka Guadalquivir i Most Izabelli II nazywany Mostem Triany oraz Placu Cabildo, przy którym mieszkał główny bohater filmu. Rosną tam drzewa pomarańczowe, które właśnie teraz zaczynają kwitnąć, roztaczając wokół aromat kwiatu pomarańczy.
Tydzień Kina Hiszpańskiego 