W środę, 28 sierpnia, rozpoczął się 76. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji, najstarsza filmowa impreza na świecie. Podczas festiwalu nie zabraknie także kina z Półwyspu Iberyjskiego.
Najważniejszym hiszpańskim gościem festiwalu będzie oczywiście Pedro Almodóvar – hiszpański mistrz odbierze Złotego Lwa za całokształt twórczości. Nagrodzie będą towarzyszyły specjalne pokazy Kobiet na skraju załamania nerwowego z 1988 roku, jednego z najważniejszych filmów reżysera, nagrodzonego za scenariusz w Wenecji trzydzieści jeden lat temu.
Na wyspie Lido pojawi się także Rodrigo Sorogoyen – jeden z najciekawszych hiszpańskich twórców młodego pokolenia, reżyser pokazywanych podczas Tygodnia Kina Hiszpańskiego Królestwa (19.TKH), Niech Bóg nam wybaczy (17.TKH) i Sztokholmu (14.TKH). Sorogoyen zaprezentuje w sekcji Horyzonty swój najnowszy film Madre. Przypomnijmy, że w zeszłym roku krótki metraż reżysera o tym samym tytule znalazł się wśród pięciu krótkometrażowych filmów aktorskich nominowanych do Oscara.
W pełnometrażowej wersji filmu reżyser powraca do historii matki, która wiele lat wcześniej przeżyła zaginięcie dziecka. Elena zamieszkała przy francuskiej plaży, skąd po raz ostatni dzwonił do niej synek. Pewnego dnia spotyka tam nastolatka, który bardzo przypomina jej utracone dziecko. Relacja, którą zbudują, wprowadzi w życie ich bliskich chaos i nieufność.
Tak o swoim filmie pisze sam reżyser:
„Madre” to historia o miłości. Wyjątkowej miłości matki do syna. Matki, która nie potrafiła rozstać się ze wspomnieniem o nim, ale teraz jest na to gotowa. To także podróż od ciemności do światła. Od śmierci do życia. Od winy do przebaczenia. Od strachu do miłości.
W rolach głównych zobaczymy znaną z wersji krótkometrażowej Martę Nieto, Julesa Poriera, i Àlexa Brendemühla (Petra). Premierowy pokaz Madre odbędzie się 29 sierpnia.
W sekcji Horyzonty pokazane zostanie także Zumiriki w reżyserii Oskara Alegrii – dokumentalny zapis jego podróży do rodzinnego Kraju Basków, na ukochaną wyspę, która zniknęła po ukończeniu pobliskiej tamy. Reżyser buduje szałas niedaleko miejsca, w którym się znajdowała i spędza cztery miesiące pośród dzikiej przyrody, sam na sam z ogródkiem warzywnym, dwoma kurami i wspomnieniami z dzieciństwa.
Tak o powodach, dla których powstał film, pisze reżyser:
Mój ojciec filmował swoją małą wioskę i jej tradycje. Potem zauważyłem, że nagrywa też znikające rośliny i ptaki, uwiecznia ich nazwy wypowiadając je na filmie po baskijsku. Potem dowiedziałem się, że kiedy umierają słowa, ptaki idą w ich ślady. Kręcenie filmów było sposobem na zachowanie naszego dawnego świata.
Trzecim hiszpańskojęzycznym tytułem sekcji jest Blanco en blanco, hiszpańsko-chilijska koprodukcja w reżyserii Théo Courta, opowiadająca o fotografie przybywającym pod koniec XIX wieku do Ziemi Ognistej – archipelagu u południowych wybrzeży Ameryki Południowej. Wyspy były wówczas zamieszkane przez Indian, w tym plemię Selk’nam, jednak gwałtowny napływ poszukiwaczy złota i farmerów doprowadził do konfliktów z rdzennymi mieszkańcami regionu, a w konsekwencji do ludobójstwa Selk’namów, które fotograf był zmuszony uwiecznić.
Postać fotografa zainspirowana była prawdziwymi zdjęciami z masakry, do których dotarł reżyser:
Kiedy po raz pierwszy zobaczyłem zdjęcia z ludobójstwa Selk’namów, dokonanego przez Juliusa Poppera w Ziemi Ognistej, w mojej głowie pojawiło się bardzo wiele pytań. Kto zrobił zdjęcia? Kto brał udział w tych wydarzeniach jako niewidzialny obserwator? Zainteresowała mnie też sama ziemia – ogromne, niekończące się równiny, miejsce naznaczone okrucieństwem i instynktem przetrwania w ekstremalnych warunkach. Nieobecni właściciele ziemscy, finansujący przymusowe zaludnianie kolonii, barbarzyństwo nieodłącznie towarzyszące budowaniu „nowoczesnego” społeczeństwa.
76. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji rozpoczął się 28 sierpnia i potrwa do 7 września.
Więcej informacji: www.labiennale.org
Tydzień Kina Hiszpańskiego 