Początek nowego roku to czas podsumowań – także kinowych. Przez cały ubiegły sezon przyglądaliśmy się najciekawszym premierom i wydarzeniom filmowym w Hiszpanii – oto nasz przegląd tego, co o roku 2018 każdy miłośnik hiszpańskiego kina wiedzieć powinien.
STYCZEŃ
W pierwszych tygodniach roku na ekranach hiszpańskich kin nadal bezkonkurencyjne triumfy święcił najnowszy film Álexa de la Iglesii Perfectos Desconocidos – hiszpańska wersja włoskiego Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie, który pojawił się w polskich kinach w 2017 roku.
W Hiszpanii film Paola Genovese nie odbił się szerokim echem, za to remake przygotowany przez de la Iglesię szturmem zdobył serca hiszpańskiej publiczności, przyciągając do kin niemal 3,5 miliona widzów. W historii grupy przyjaciół, którzy podczas wspólnej kolacji postanawiają dzielić się ze sobą wszystkimi wiadomościami i rozmowami, główne role przypadły w udziale między innymi Belén Ruedzie (Ismael), Eduardowi Fernándezowi (Człowiek o tysiącu twarzy) i Eduardowi Noriedze (Metoda).
LUTY
Przebojem lutego okazał się Notatnik Sary, również z udziałem Belén Ruedy, której partnerowała Marian Álvarez (Aż do śmierci). Film opowiada o hiszpańskiej prawniczce, która w poszukiwaniu swojej młodszej siostry dociera w niezwykle niebezpieczne, ogarnięte wojną domową rejony Demokratycznej Republiki Konga.
MARZEC
Najważniejszym kinowym wydarzeniem marca w Hiszpanii jest festiwal filmowy w Maladze. To doroczne święto hiszpańskojęzycznego kina, podczas którego prezentowane są najważniejsze tytuły roku.
Najlepszym hiszpańskim obrazem festiwalu okazały się Berlin. Barcelona, drugi pełnometrażowy film Eleny Trapé, która zdobyła także nagrodę za najlepszą reżyserię. Odtwórczyni głównej roli, Alexandra Jiménez, otrzymała statuetkę za najlepszą rolę pierwszoplanową.
Trzy Biznagi otrzymał też film Los buenos demonios (najlepszy scenariusz, muzyka i drugoplanowa rola męska – Vladimir Cruz). Dwie Biznagi przypadły w udziale No dormirás (zdjęcia i montaż), a po jednej otrzymali David Tureba za Casi 40 (nagroda specjalna Jury), Javier Rey za Sin fin (pierwszoplanowa rola męska) i Carmen Flores za Mi querida cofradía” (drugoplanowa rola żeńska).
KWIECIEŃ
Wydarzeniem kwietnia była zdecydowanie premiera największego ubiegłorocznego hitu hiszpańskich kin – Campeones. Przebojowa komedia Javiera Fessera przyciągnęła do kin prawie 3,3 miliona widzów. Genialną kreację stworzył w filmie Javier Gutiérrez (Autor), wcielający się w rolę zblazowanego, niepoprawnego politycznie drugiego trenera krajowej reprezentacji koszykarskiej, skazanego na pracę z drużyną niepełnosprawnych z lokalnego stowarzyszenia.
Film zdobył nie tylko serca widzów, ale i uznanie krytyki, o czym świadczy aż 11 nominacji do nagród Goya, w tym dla najlepszego filmu, reżysera, aktora, debiutujących aktorów i za najlepszy scenariusz.
MAJ
Drugim najpopularniejszym filmem maja (po Campeones, którzy nadal szturmowali krajowe ekrany) okazała się nagrodzona na festiwalu w Maladze Mi querida cofradía – wybitnie hiszpańska komedia o katolickim stowarzyszeniu z Andaluzji, w którym po latach męskiej dominacji kobiety postanawiają wziąć sprawy w swoje ręce. Film to pełnometrażowy debiut młodej reżyserki Marty Díaz de Lope Díaz.
CZERWIEC
Na początku czerwca prym na ekranach nadal wiedli koszykarze. Na drugim miejscu mocno trzymało się jednak El intercambio – opowieść o parze, próbującej dodać pikanterii wygasającemu małżeńskiemu pożądaniu przy pomocy profesjonalistów – Rossy de Palmy (Julieta) i Huga Silvy (Musimy porozmawiać).
Koniec miesiąca należał już jednak do El mundo es suyo – komedii omyłek, w której dwóch dumnych, choć niezbornych Andaluzyjczyków w ciągu doby musi wyplątać się z problemów, w które sami się wpakowali. W filmie na duży ekran powracają postaci powołane do życia w internetowej serii Eso es asi przez odtwórców głównych ról, Alfonsa Sáncheza i Alberta Lópeza.
LIPIEC I SIERPIEŃ
Zdecydowanym hitem kasowym i frekwencyjnym lata okazała się komedia El mejor verano de mi vida Daniego de la Ordena (Fiesta). Historia pechowego sprzedawcy robotów kuchennych, który mimo problemów finansowych stara się zapewnić synowi najlepsze lato jego życia, okazała się jednym z najpopularniejszych filmów 2018 roku, przyciągając do kin niemal 1,3 miliona widzów.
WRZESIEŃ
We wrześniu kinowe serce Hiszpanii przenosi się na północ, do Kraju Basków, gdzie od 1953 roku odbywa się jedna z najważniejszych imprez filmowych na świecie – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w San Sebastián. W konkursie głównym o Złotą Muszlę walczą zarówno filmy hiszpańskie i hiszpańskojęzyczne, jak i produkcje fabularne i dokumentalne z całego świata. Po dwuletniej złotej passie kina azjatyckiego, w 2018 roku nagroda dla najlepszego filmu znów przypadła w udziale produkcji hiszpańskiej – docudramie Entre dos aguas Isakiego Lacuesty. W filmie reżyser po latach ponownie spotyka się z Isrą i Cheítem, bohaterami swojego filmu Legenda o czasie z 2006 roku.
W konkursie głównym swoje najnowsze filmy pokazali także znani polskiej publiczności Carlos Vermut (Magical Girl) i Rodrigo Sorogoyen (Niech Bóg nam wybaczy). Zarówno Kto ci zaśpiewa Vermuta, jak i El reino Sorogyena zostały ciepło przyjęte przez krytykę i są mocnymi kandydatami do nagród Goya.
PAŹDZIERNIK
W październiku na hiszpańskich ekranach królowała zabójcza rodzinna komedia kryminalna Ola de crímenes w reżyserii znanej publiczności Tygodnia Kina Hiszpańskiego Gracii Querejety (Szczęśliwych 140). W główną rolę kury domowej, usiłującej zatuszować śmierć męża, wcieliła się stała współpracowniczka reżyserki, Maribel Verdú (Abrakadabra). Na ekranie pojawili się także Luis Tosar (Ostatni Hiszpanie na Filipinach) i Raúl Arévalo (Złote miasto).
Luis Tosar pojawił się także w drugim mocnym tytule października – nowym filmie Daniego de la Torre (Nieznany) La sombra de la ley. Osadzony w latach 20. kryminał to historia policjanta poszukującego skradzionej broni. W tle niespokojna międzywojenna Barcelona i walka o prawa kobiet, a w roli drugoplanowej Michelle Jenner (Musimy porozmawiać).
LISTOPAD
Już w ostatnich dniach października hiszpańscy widzowie tłumnie ruszyli do kin na najnowszą produkcję z udziałem Maria Casasa (Bar). W El fotógrafo de Mauthausen Casas wcielił się w rolę więzionego w austriackim obozie koncentracyjnym Hiszpana, który stara się udokumentować niewyobrażalne okrucieństwo, którego doświadczają osadzeni. Film powstał na podstawie prawdziwej historii fotografa Francisca Boixa, który przyczynił się do skazania nazistowskich zbrodniarzy wojennych zeznając podczas procesów Norymberskich.
Absolutnym hitem kasowym listopada okazał się jednak Superlópez, czyli komedia o superbohaterze na miarę hiszpańskich możliwości. Film z udziałem Daniego Roviry (Jak zostać Baskiem), Alexandy Jiménez (Kiki) i złowieszczej Maribel Verdú stał się absolutnym przebojem hiszpańskich ekranów, stając się drugim najchętniej oglądanym tytułem roku – do końca grudnia przyciągnął do kin niemal 2 miliony widzów.
GRUDZIEŃ
W grudniu triumfy kasowe nadal święcił superbohater z Barcelony, ale w kinach nie brakowało innych mocnych tytułów. Na początku grudnia na ekranach pojawił się film Durante la tormenta z Adrianą Ugarte (Palmy w śniegu) i Javierem Gutiérrezem (Autor) – wyreżyserowany przez Oriola Paula thriller, w którym gwałtowna burza łączy losy współczesnych bohaterów z ludźmi zamieszkującymi ich dom 25 lat wcześniej.
Tuż przed świętami hiszpańskie kina zostały całkowicie opanowane przez Daniego Rovirę, już nie tylko w roli nieporadnego zbawcy świata, ale także nieporadnego właściciela zaginionego kota o wdzięcznym imieniu Miamor (kochanie). W Miamor perdido, romantyczno-omyłkowej komedii Emilia Martíneza-Lázara, reżysera Jak zostać Baskiem, Rovirze partneruje Michelle Jenner (Musimy porozmawiać).
Tydzień Kina Hiszpańskiego 